Przewlekła Obturacyjna Choroba Płuc, jedna z najczęściej diagnozowanych i najgroźniejszych chorób układu oddechowego, może się przez długi czas rozwijać bezobjawowo lub dawać tylko skąpe, nieswoiste objawy. To główna przyczyna późnego rozpoznania choroby. Wielu chorych zgłasza się do lekarza dopiero wtedy, gdy objawy są już trudne do zlekceważenia i mocno rzutują na codzienne funkcjonowanie. Niektórzy wręcz odwlekają decyzję o pójściu do lekarza w obawie przed uciążliwą, długotrwałą diagnostyką. Jeśli masz podobnie, to przeczytaj nasz artykuł i dowiedz się, na czym tak naprawdę polega diagnostyka POChP.
Co trzeba wiedzieć o POChP?
Przewlekła Obturacyjna Choroba Płuc to choroba wywołana przez stan zapalny w układzie oddechowym. Jest konsekwencją długotrwałej ekspozycji na szkodliwe czynniki środowiskowe, w tym pyły, gazy i dym tytoniowy.
POChP prowadzi do trwałego ograniczenia przepływu powietrza przez dolne drogi oddechowe, wywołując nieodwracalne zmiany w miąższu płuc oraz w naczyniach płucnych. Warto przy tym podkreślić, że POChP klasyfikuje się dziś jako chorobę ogólnoustrojową, która ma wpływ na funkcjonowanie całego organizmu, w tym układu sercowo-naczyniowego.
To jest ważne:
POChP może współwystępować z szeregiem innych chorób, takich jak: rozstrzenie oskrzeli, choroba niedokrwienna serca, cukrzyca, rak płuca, osteoporoza czy nadciśnienie tętnicze.
Więcej o Przewlekłej Obturacyjnej Chorobie Płuc przeczytasz na stronie internetowej oddychajmy.pl.
Objawy i czynniki ryzyka
POChP to choroba charakteryzująca się występowaniem takich objawów, jak: przewlekły kaszel, duszność, męczliwość, wolna regeneracja, awersja do wysiłku fizycznego, trudności z wykonywaniem nawet podstawowych czynności bez zadyszki, a także odkrztuszanie plwociny, czyli gęstej wydzieliny z płuc.
Objawy te nie muszą występować jednocześnie i mogą mieć różne nasilenie. Wymagają natomiast szczegółowej diagnostyki, zwłaszcza u osób po 40. roku życia, które znajdują się w grupie ryzyka POChP. Są to przede wszystkim:
- Osoby palące wyroby tytoniowe, również te, które rzuciły nałóg lub były narażone na palenie bierne;
- Osoby długotrwale narażone na oddychanie zanieczyszczonym powietrzem;
- Osoby, które z uwagi na specyfikę pracy, są narażone na wdychanie pyłów, gazów i związków chemicznych w aerozolu. Wymieńmy tutaj tylko górników, hutników, metalurgów, rolników, operatorów maszyn, mechaników samochodowych, ale też sprzątaczki, fryzjerki czy kosmetyczki.
Jeśli znajdujesz się w jednej z tych grup, obserwujesz u siebie wymienione wcześniej objawy i masz powyżej 40 lat (lub jesteś w okolicach czterdziestki), to nie zwlekaj z wizytą u lekarza pierwszego kontaktu.
Najpierw do przychodni
To lekarz POZ jest pierwszą instancją, do której należy się zgłosić w przypadku podejrzenia POChP. Lekarz przeprowadzi podstawowe badanie osłuchowe, zbierze wywiad i podejmie decyzję, czy zasadne jest skierowanie pacjenta na pogłębioną diagnostykę POChP.
Spirometria, czyli podstawowe badanie w ramach diagnostyki POChP
Spirometria (badanie spirometryczne) to nieinwazyjne badanie, w ramach którego pacjent m.in. wdmuchuje cały zgromadzony zapas powietrza do aparatu spirometrycznego za pośrednictwem ustnika. Nad poprawnym przebiegiem badania czuwa personel medyczny.
Badanie pozwala określić m.in. wskaźnik FEV1 (czyli objętości powietrza wydmuchanego w pierwszej sekundzie nasilonego wydechu) oraz wskaźnik FVC (czyli natężonej pojemności życiowej płuc).
Na podstawie uzyskanych wyników lekarz może stwierdzić obecność utrwalonego zwężenia oskrzeli, co jest jednym z podstawowych parametrów umożliwiających zdiagnozowanie Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc.
Inne badania diagnostyczne
Precyzyjne rozpoznanie lub wykluczenie POChP może wymagać przeprowadzenia także innych specjalistycznych badań. Zaliczamy do nich:
- RTG klatki piersiowej,
- echo serca,
- EKG,
- badanie czynnościowe układu oddechowego (pletyzmografia),
- gazometrię z pulsoksymetrią,
- ergospirometrię (czyli tzw. próbę wysiłkową).
Jeśli diagnostyka POChP potwierdzi tę chorobę u pacjenta, wówczas zostanie mu zaproponowana odpowiednia terapia. Choć Przewlekła Obturacyjna Choroba Płuc skutkuje nieodwracalnymi zmianami w drogach oddechowych, to jednocześnie poddaje się leczeniu i profilaktyce.
Terapia ma na celu zmniejszenia nasilenia objawów choroby i tym samym danie choremu szansy na zachowanie relatywnie dobrego komfortu życia oraz samodzielności.
Materiał zewnętrzny
